Κύριο Μενού:
Στοματολογία
Ποια Είναι Η Εικόνα Προσβολής Του Στόματος
Από Τον Ιό Του Έρπη
Κατ' αρχάς ο έρπητας είναι ένας ιός πολύ διαδεδομένος στον κόσμο και φυσικά προσβάλει και τη στοματογναθική περιοχή, θα λέγαμε μάλιστα τη γναθοπροσωπική περιοχή. Η πρώτη επαφή με τον έρπητα προκαλεί στον άνθρωπο τις πρωτοπαθείς λοιμώξεις. Σε ένα μεγάλο ποσοστό του ενήλικα πληθυσμού ο ιός του έρπητα παραμένει εφ' όρου ζωής σε κάποια γάγγλια. Πάντοτε μιλάμε για τον προέρπητα. Στη συνέχεια κάνει τις υποτροποιάζουσες λοιμώξεις κάτω από την επίδραση ενός μη ειδικού εκλυτικού παράγοντα. Η πρωτοπαθής λοίμωξη από τον ιό του έρπητα είναι πολύ κλασική και περιγράφεται σε όλα τα συγγράμματα και είναι ιδιαίτερα συχνή στην καθημερινή κλινική πράξη, είναι η ερπητική ουλοστοματίτιδα. Αυτή η λοίμωξη έχει δύο κορυφώσεις στη συχνότητα εμφάνισης, μία στην ηλικία 3-5 ετών και μία κορύφωση στην ηλικία 20-23 ετών. Αυτές οι ομάδες ηλικιών είναι εκείνες που παρουσιάζουν τα περισσότερα κρούσματα.
Συμπτώματα: Ο ιός του έρπητα είναι μία αρκετά επώδυνη κατάσταση για τον ασθενή και αρχίζει με ένα πυρετό, μιά φλεγμονή στο πίσω μέρος της στοματικής κοιλότητας προς τις αμυγδαλές και γι' αυτό πάρα πολλοί παιδίατροι και γιατροί άλλων ειδικοτήτων την μπερδεύουν με την αμυγδαλίτιδα και αρχίζουν την αντιβίωση. Στην συνέχεια επεκτείνεται σε ολόκληρο το στόμα. Στο βλεννογόνο παρουσιάζονται μικρές ελκώσεις σαν άφθες, γι΄ αυτό οι παιδίατροι λένε συχνά ότι ο ασθενής έβγαλε και άφθες. Στα ούλα υπάρχει μία έντονη ουλίτιδα. Υπάρχει πυρετός για 3-4 ημέρες ο οποίος είναι αρκετά υψηλός. Η έντονη κακουχία, η κόπωση και η γενική κατάσταση του οργανισμού είναι πολύ άσχημη με καταβολή δυνάμεων. Το σάλο του ασθενή γίνεται πάρα πολύ πυκνό και υπάρχει πολύ έντονη δυσοσμία. Ο ασθενής αρνείται ακόμη και τη λήψη φαγητού εκφράζοντας απέχθεια προς το φαγητό επειδή πονάει. Αυτή είναι η πρωτοπαθής λοίμωξη. Σε μία περίοδο που μπορεί να διαρκέσει από 15-21 ημέρες, αυτή η λοίμωξη συνήθως αυτοϊάται και έχουμε πολύ λίγες περιπτώσεις όπου εκδηλώνονται επιπλοκές. Στη συνέχεια ο έρπητας τύπου 1 που προσβάλει τη στοματική κοιλότητα παραμένει στο γαϊσέριο γάγγλιο του τρίδυμου νεύρου. Εκεί μπορεί να επαναργοποιειθεί με ένα κρυολόγημα, με ένα στρεσάρισμα του οργανισμού, μέ ένα οποιοδήποτε εκλυτικό αίτιο και δημιουργεί τις υποτροπιάζουσες λοιμώξεις ξαφνικά. Οι υποτροποιάζουσες λοιμώξεις είναι η ερπητική στοματίτιδα, στην οποία συνήθως δε συμμετέχουν τα ούλα και γι' αυτό λέγεται στοματίτιδα, με συμπτώματα πολύ αμβλυχρότερα της ερπητικής ουλοστοματίτιδας που είναι η πρωτοπαθής, η πιο γνωστή ερπητική υποτροπιάζουσα λοίμωξη είναι ο επιχείλιος έρπητας. Η εικόνα του είναι ιδιαίτερα γνωστή τα δε συμπτώματα είναι: αίσθημα τάσεων και καύσου στο χείλος και στη συνέχεια παρουσιάζονται οι φυσαλίδες που άλλοτε είναι πιο περιορισμένες και άλλοτε πιό εκτεταμένες, στο ερυθρό κράσπεδο των χειλέων. Στη συνέχεια σπάνε με αποτέλεσμα τη δημιουργία εφελκίδων που υποχωρούν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα χωρίς βέβαια να προκαλούν γενική συμπτωματολογία όπως οι πρωτοπαθείς λοιμώξεις. Ο επιχείλιος έρπητας αποτελεί την συχνότερη μορφή δευτεροπαθούς ερπητικής λοίμωξης. Ο επιχείλιος έρπητας σε ορισμένα άτομα υποτροπιάζει 2-3 φορές το χρόνο. Άλλοτε όμως εμφανίζεται σε αραιά χρονικά διαστήματα που είναι δυνατόν να ξεπερνούν το ένα έτος ή και περισσότερο. Το παρήγορο είναι ότι σήμερα έχουμε αντιικά φάρμακα, για τον περιορισμό των επιπλοκών και την ταχύτερη θεραπεία σε περίπτωση εκδήλωσης της νόσου.